+Α -Α
Στον αθλητισμό, προσπάθησε και συνέχισε να προσπαθείς ...!!!
Γιάννης Ζαρώτης
Ψυχολόγος - Αθλητικός Ψυχολόγος
Ο αθλητισμός συγκεντρώνει μεγάλο αριθμό παιδιών, με βασικό στόχο την ευχάριστη ενασχόλησή τους με μια δραστηριότητα η οποία συνδυάζει την άσκηση και τη διασκέδαση. Ταυτόχρονα τα παιδιά/αθλητές αποκομίζουν αρκετά άλλα οφέλη, αποβλέποντας στην ανάπτυξη στοιχείων προσωπικότητας, τα οποία θα τους βοηθήσουν στην προσαρμογή τους στην ευρύτερη κοινωνική τους ζωή. Ορισμένα από τα παιδιά συνηθίζουν στην προσπάθεια και συνεχίζουν στον αθλητισμό για μεγάλο χρονικό διάστημα, άλλα εγκαταλείπουν για διάφορους λόγους. Ένας από τους σημαντικότερους είναι και το ότι «δυσκολεύονται να προσπαθήσουν».
Αποτελεί ίσως φαινόμενο της εποχής, η αδυναμία των παιδιών να ανταποκριθούν στις όποιες απαιτήσεις του περιβάλλοντος, αν και είναι ανάλογες των ηλικιακών τους ικανοτήτων. Πιο απλά: Τα παιδιά μπορούν αλλά δεν θέλουν! ‘Η δεν έχουν μάθει πώς να επιθυμούν και να διεκδικούν αυτό που θέλουν.
Δεν έχουν μάθει να ζητάνε, να διεκδικούνε, να απαιτούνε, όταν χρειάζεται. Αν θέλουν κάτι, το ζητάνε από τους γονείς. Να πάρουν τηλέφωνο στον προπονητή, στο δάσκαλο, στο φροντιστήριο, στους φίλους του να τους καλέσουν στο σπίτι. «Να πάρει τηλέφωνο η μαμά μου στη μαμά του φίλου μου για να τον καλέσει στο σπίτι μου……(!)» Έλλειψη πρωτοβουλίας και στα βασικά, στις προσωπικές μου ανάγκες! Ακόμη και σε μεγαλύτερη ηλικία…..
Παιδιά που ίσως δεν έχουν μάθει να προσπαθούν, γιατί όλα έρχονται εύκολα καθώς τα παρέχουν οι γονείς, τους διευκολύνει η τεχνολογία, έχουν όλα όσα χρειάζονται, εύκολα και άμεσα. Τότε γιατί να προσπαθήσουν;
Και κάποια στιγμή είναι που χρειάζεται να προσπαθήσουν αλλά δεν το «ξέρουν» σαν έννοια. Και κατηγορούν τους άλλους που δεν τους το δίνουν.
Τα παιδιά που μεγαλώνουν μόνο με «ήπιες» και παθητικές συμπεριφορές από την πλευρά των γονέων, μάλλον θα δυσκολευτούν. Στα παιδιά είναι λειτουργικό να παρέχεται υποστήριξη και ενδιαφέρον, όχι ευκολίες και τα πάντα απλόχερα. Δεν έμαθαν να προσπαθούν και να διεκδικούν γιατί δεν χρειάστηκε να το κάνουν ποτέ κατά τη διαδικασία ανάπτυξής τους.
Ωστόσο οι γονείς είναι εκείνοι που θα επέμβουν να ρωτήσουν τον εκάστοτε προπονητή γιατί δεν εξελίσσεται ο μικρός αθλητής: «Ο γιος μου δεν βελτιώνεται». Αν πάει να ρωτήσει ο ίδιος το γιατί; Και αν ρωτήσει θα του πει ο προπονητής ότι δεν βελτιώνεται γιατί δεν προσπαθεί, για το λόγο αυτό δεν έχει φτάσει το επίπεδο των άλλων παιδιών ακόμη. Ακόμη….Αν προσπαθήσει περισσότερο μπορεί και να το φτάσει!
Αν και πάντα υπάρχει και η δεύτερη άποψη ότι «ακόμη και να προσπαθήσεις στη ζωή σου δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι θα πετύχεις σε κάθε περίπτωση το στόχο σου. Συμβιβάσου και με την μη επίτευξη.
Προσπάθησε και συνέχισε να προσπαθείς……..»
Copyright © 2018 Γιάννης Ζαρώτης Ψυχολόγος - Αθλητικός Ψυχολόγος,
All rights reserved
Κανάρη 39, Δάφνη Αθήνα, Αττική 17235 - Greece
Πηγή: www.sportpsychologist.gr
Γιάννης Ζαρώτης
Ψυχολόγος - Αθλητικός Ψυχολόγος
Ο αθλητισμός συγκεντρώνει μεγάλο αριθμό παιδιών, με βασικό στόχο την ευχάριστη ενασχόλησή τους με μια δραστηριότητα η οποία συνδυάζει την άσκηση και τη διασκέδαση. Ταυτόχρονα τα παιδιά/αθλητές αποκομίζουν αρκετά άλλα οφέλη, αποβλέποντας στην ανάπτυξη στοιχείων προσωπικότητας, τα οποία θα τους βοηθήσουν στην προσαρμογή τους στην ευρύτερη κοινωνική τους ζωή. Ορισμένα από τα παιδιά συνηθίζουν στην προσπάθεια και συνεχίζουν στον αθλητισμό για μεγάλο χρονικό διάστημα, άλλα εγκαταλείπουν για διάφορους λόγους. Ένας από τους σημαντικότερους είναι και το ότι «δυσκολεύονται να προσπαθήσουν».
Αποτελεί ίσως φαινόμενο της εποχής, η αδυναμία των παιδιών να ανταποκριθούν στις όποιες απαιτήσεις του περιβάλλοντος, αν και είναι ανάλογες των ηλικιακών τους ικανοτήτων. Πιο απλά: Τα παιδιά μπορούν αλλά δεν θέλουν! ‘Η δεν έχουν μάθει πώς να επιθυμούν και να διεκδικούν αυτό που θέλουν.
Δεν έχουν μάθει να ζητάνε, να διεκδικούνε, να απαιτούνε, όταν χρειάζεται. Αν θέλουν κάτι, το ζητάνε από τους γονείς. Να πάρουν τηλέφωνο στον προπονητή, στο δάσκαλο, στο φροντιστήριο, στους φίλους του να τους καλέσουν στο σπίτι. «Να πάρει τηλέφωνο η μαμά μου στη μαμά του φίλου μου για να τον καλέσει στο σπίτι μου……(!)» Έλλειψη πρωτοβουλίας και στα βασικά, στις προσωπικές μου ανάγκες! Ακόμη και σε μεγαλύτερη ηλικία…..
Παιδιά που ίσως δεν έχουν μάθει να προσπαθούν, γιατί όλα έρχονται εύκολα καθώς τα παρέχουν οι γονείς, τους διευκολύνει η τεχνολογία, έχουν όλα όσα χρειάζονται, εύκολα και άμεσα. Τότε γιατί να προσπαθήσουν;
Και κάποια στιγμή είναι που χρειάζεται να προσπαθήσουν αλλά δεν το «ξέρουν» σαν έννοια. Και κατηγορούν τους άλλους που δεν τους το δίνουν.
Τα παιδιά που μεγαλώνουν μόνο με «ήπιες» και παθητικές συμπεριφορές από την πλευρά των γονέων, μάλλον θα δυσκολευτούν. Στα παιδιά είναι λειτουργικό να παρέχεται υποστήριξη και ενδιαφέρον, όχι ευκολίες και τα πάντα απλόχερα. Δεν έμαθαν να προσπαθούν και να διεκδικούν γιατί δεν χρειάστηκε να το κάνουν ποτέ κατά τη διαδικασία ανάπτυξής τους.
Ωστόσο οι γονείς είναι εκείνοι που θα επέμβουν να ρωτήσουν τον εκάστοτε προπονητή γιατί δεν εξελίσσεται ο μικρός αθλητής: «Ο γιος μου δεν βελτιώνεται». Αν πάει να ρωτήσει ο ίδιος το γιατί; Και αν ρωτήσει θα του πει ο προπονητής ότι δεν βελτιώνεται γιατί δεν προσπαθεί, για το λόγο αυτό δεν έχει φτάσει το επίπεδο των άλλων παιδιών ακόμη. Ακόμη….Αν προσπαθήσει περισσότερο μπορεί και να το φτάσει!
Αν και πάντα υπάρχει και η δεύτερη άποψη ότι «ακόμη και να προσπαθήσεις στη ζωή σου δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι θα πετύχεις σε κάθε περίπτωση το στόχο σου. Συμβιβάσου και με την μη επίτευξη.
Προσπάθησε και συνέχισε να προσπαθείς……..»
Copyright © 2018 Γιάννης Ζαρώτης Ψυχολόγος - Αθλητικός Ψυχολόγος,
All rights reserved
Κανάρη 39, Δάφνη Αθήνα, Αττική 17235 - Greece
Πηγή: www.sportpsychologist.gr
